"Ik ben na een dag murw, wat is dat toch met mij?"

"We leven al in een tijd met heel veel prikkels, maar als je hoogsensitief bent, komen er nog veel méér prikkels binnen." Riet legt het heel concreet uit, hoe dat voelt. "Als ik ergens binnenkom, gaat het zo. Ik kom binnen, de deur piept een beetje en ik denk, 'oei, daar moeten ze olie aan doen'. Ik loop verder en zie dat er tapis plain ligt. Dan denk ik 'oei, als het regent wordt dat nat, dat zal ook moeilijk kuisbaar zijn. Dan zie ik iemand zitten die aan het huilen is, en denk ik 'oei, die haar lief zal het toch niet uitgemaakt hebben'," enzovoort enzoverder.

Hoogsensitief zijn is een manier van hoe je in het leven staat. Maar het is geen keuze: ik ben zo geboren!

"Je moet dat allemaal gaan filteren, en denken: het is ok. Als je dat niet doet, word je zot." Het heeft wel lang geduurd voor Riet al die situaties die ze meemaakte, of gedachten die ze had, te linken aan hoogsensitiveit. "Ik heb lang gedacht: ik ben zo raar. Na een dag ben ik murw, ben ik op, kan ik niets meer." Tot ze een boek las over hoogsensitiveit, van Elaine Aron. En pas toen kwam het in haar op dat dàt het kon zijn, waar ze 'last' van had. 

Ook in haar branche, de muziek, het optreden, is het niet gemakkelijk om hoogsensitief te zijn. "Er zijn zoveel dingen die me kunnen afleiden, de stemming van de pianist, het gezicht van de vrouw op de eerste rij, het verkeerde licht, ..." En dan moet ze ook daar tegen zichzelf zeggen: het is ok. "Het komt wel sowieso binnen, maar ik moet tegen mezelf zeggen dat het niet erg is, dat ik het niet op mezelf moet betrekken." 

Ik denk vaak: niemand zit op mij te wachten, niemand ziet mij graag! Zielig, he? 

Riet vindt het heel fijn dat mensen er boeken over schrijven. Zoals Elaine Aron, maar ook zoals het laatste boek van Fleur Van Groningen. "Als je zo bent, en je leest dat, is het echt een pak van je hart. Dat is een eerste stap in bewustworden van wie je bent en hoe je in mekaar zit."