Nieuwe Feiten
Je kind tegen de grond meppen? “Dat mag in België”
ma 9 sep. - 0:02
“Gisteren was het een mooie zondag, en we waren aan het wandelen met het gezin in het park” begint Thomas Vanderveken zijn verhaal in ‘Nieuwe Feiten’. “Voor mij was er een man die een meningsverschil had met zijn, ik denk, 13-jarige zoon. Hij gaf hem een ferme duw, heel agressief, heel ruw, waardoor de jongen op de grond is gevallen en nog even doorschoof. De man wandelde verder, en de jongen bleef liggen.”
Vanderveken reageerde er heel intuïtief op. “Ik zei: meneer, ik heb niet de gewoonte om mij te bemoeien met mensen hun opvoeding. Maar dit vind ik geen opvoeding, dit vind ik agressie. Als je dit gedaan had met iemand anders zou ik ook tussengekomen zijn.”
Het was geen prettige conversatie. De zoon was heel ontredderd, de moeder hield zich afzijdig, en de vader riep Thomas toe: “In België mag dat.”
Die woorden bleven nazinderen, en toen Vanderveken thuis was ging hij opzoeken of de man een punt had. En jawel: “Wij zijn één van de vier EU-landen (samen met Italië, Tsjechië en het Verenigd Koninkijk) blijkbaar, waar niet expliciet in de wet geschreven staat dat je je kind niet mag slaan.”
(lees verder onder de tweets)
“Helaas moeten wij bevestigen dat dat in België de dag van vandaag nog altijd zo is” reageert kinderrechtencommissaris Caroline Vrijens in ‘Nieuwe Feiten’. “De pedagogische tik is niet expliciet verboden in onze wetgeving.” Al houdt Vrijens niet van die term “want volgens ons is daar niets pedagogisch aan.”
“Kindermishandeling is uiteraard volledig verboden en daar wordt actief tegen opgetreden” zegt Vrijens. Maar veel ingewikkelder wordt het bij de grijze zone die zich bevindt tussen heel eenmalig een kind een duw geven en de zware kindermishandeling. Waar de grens ligt is onduidelijk.
Vrijens: “Elke vorm van geweld tegen kinderen zou moeten verboden worden. Vanaf het moment dat ouders systematisch geweld gebruiken om hun kinderen te corrigeren, laat dat heel vaak sporen na. En moeten we dat expliciet verbieden in onze wetgeving.”
Mentaliteitswijziging creëren
De doelstelling van die wet is trouwens niet om ouders te gaan vervolgen. Maar wel om een signaal te geven, en een mentaliteitswijziging te krijgen dat het effectief sporen nalaat.
Maar hoe komt België terecht in het lijstje van Italië, Tsjechië en het Verenigd Koninkrijk? “Ik denk dat er tot nu in ons land te weinig een debat ten gronde over gevoerd is” verklaart Vrijens. Vaak is de kwestie te zwart-wit voorgesteld, waardoor een echt inhoudelijk debat geen doorgang gevonden heeft. “Ik vind dat heel spijtig. In Zweden is het goedgekeurd in 1979. In Frankrijk vorig jaar. ik pleit ervoor om het debat aan te gaan.”
