“Op kousenvoeten komen moeders en vaders langs om te zeggen: ik roep tegen mijn kinderen en ik wil dat dat stopt”

Schreeuwen tegen je kinderen

Er heerst vaak een taboe op, op kousenvoeten komen moeders en vaders langs om te zeggen: ik roep tegen mijn kinderen en ik wil dat dat stopt.

Als je het gevoel hebt dat je aan het schreeuwen bent tegen je kleuter als een kleuter, is er vaak meer aan de hand. In de feiten heeft de echte kleuter iets gedaan wat ongepast was, maar niet iets waar zòveel kwaadheid voor nodig was van jouw kant. Jouw reactie is veel groter dan nodig. Het voelt als agressieve kwaadheid, als ongepaste, kinderlijke kwaadheid. Zo’n kwaadheid die je wegrukt uit de realiteit, waardoor je jezelf niet meer onder controle hebt. Interessant dan om te zoeken welke rode knop er op dat moment bij jou wordt ingedrukt. Ik hoor vaak: “als ze niet luisteren naar mij, word ik explosief kwaad.” “Of als ze telkens opnieuw hetzelfde doen, ook al heb ik aangegeven dat ik wil dat ze stoppen, slaan mijn stoppen door.” Heel vaak raken die triggers aan pijnlijke plekken van vroeger. Je kleine kwade kind komt naar boven. Misschien heb je de ervaring dat er weinig naar je werd geluisterd? Misschien heb je de ervaring dat er telkens over je grenzen werd gegaan, ook al gaf je ze aan?

Mag je dan niet kwaad zijn? Jawel. Kwaadheid is een emotie die mag bestaan, waarin je, zoals bij elke emotie, een voorbeeldfunctie hebt om te tonen hoe je assertief en volwassen je kwaadheid kan tonen. Weg van de agressieve, kinderlijke manier.

Lees ook: