De Ochtend
"Jij bent mijn held van de week. Hoewel je dat wellicht liever niet zou zijn"
za 23 feb. - 0:14
Beste Filip Michiels,
Jij bent mijn held van de week. Hoewel je dat wellicht liever niet zou zijn.
Vorig weekend kwam je vijftienjarige dochter June om het leven in een vreselijk ongeval met een brommobiel in Sint-Genesius-Rode.
Later vernam ik dat al eerder je jongste dochter de strijd had verloren tegen een slepende ziekte. Ik ben zelf papa van een dochter van 13 en dit soort berichten hakt er dan ook nog zwaarder in dan alle andere ellende die je op dagelijkse basis over je heen krijgt.
Vaak voel ik, naast empathie en verdriet, dan ook woede.
Woede over hoe hard en onrechtvaardig het leven kan zijn. Woede over de willekeur van het lot. Woede die op zoek gaat naar schuldigen. Want het lot is een ijl begrip en dan is een schuldige concreter en nuttiger.
Dat hoeft niet eens een bewuste dader te zijn. Maar dan toch een verantwoordelijke. Iemand die door onachtzaamheid of overmoed of een foute inschatting het ongeval heeft veroorzaakt. Of de fabrikant van het voertuig of de gemeente of provincie of een andere overheid die de weg of de verlichting of de signalisatie heeft verwaarloosd.
Die woede heb ik altijd niet alleen begrijpelijk gevonden, maar meestal ook terecht.
Jij sprak woensdag met grote waardigheid en sereniteit
Maar jij sprak woensdag bij een herdenkingsmoment met grote waardigheid en sereniteit over het gebeurde.
“Mijn dochter stond altijd positief in het leven”, zei je. “Nu zij er niet meer is, proberen wij die levensvisie aan te houden, zonder wrok, zonder verwijten. Dit was gewoon een stom ongeval”.
Zelfs al zondagavond, 24 uur na het drama, sprak je met bevende stem bij een wake op de plaats van het ongeval. “Wij verwijten niemand iets. En we willen niet dat anderen dat wel doen”.
Hopelijk heb je de internetfora niet gelezen. Een meneer wond zich danig op over het feit dat de twee zwaargewonde overlevende meisjes met de ambulance naar de herdenking waren gebracht.
“Ah, en wie betaalt die ambulances?”, vroeg hij zich af. “Als ik de ambulance nodig heb betaal ik mij blauw. Krijgen die jongeren nu alles gratis?”. ‘Gratis’ in vette kapitalen. Het letterkeuze equivalent van woede. Tjah.
Ik vond jou dapper en waardig. Groots als mens en vader in wat toch een onmetelijk verdriet moet zijn.
En daarom ben jij, Filip Michiels, mijn held van de week.
Oprecht gecondoleerd en grote groet,
Jan Verheyen
