"Logisch toch, dat ouderschap niet stopt tussen 20 en 8 uur?"
wo 27 mrt. - 9:59
Er zou wetenschappelijk bewijs zijn dat door baby’s te laten uithuilen, de zogenaamde cry-it-out-methode, hun stressniveau niet de hoogte in gaat. Ander onderzoek bewijst het tegendeel. We ontdekken meer en meer dat nachtelijk ouderschap waarschijnlijk fundamentele behoeften van een kind vervult. Logisch toch, dat ouderschap niet stopt tussen 20 en 8 uur? En logisch toch, dat kinderen hun behoeften niet uitschakelen tussen 20 en 8 uur?
Is dat werkelijk een wetenschappelijke vraag die we hebben te onderzoeken en te beantwoorden?
Is de vraag niet: wat wil ik, samen met mijn partner, meegeven aan mijn baby?
En is de volgende vraag dan niet: is het echt van mij, het laten uithuilen? Of probeer ik mijn baby te laten beantwoorden aan de verwachtingen die anderen hebben: dat hij doorslaapt eens hij de twaalf weken-mijlpaal is gepasseerd?
En is de derde vraag niet: wat zegt mijn moeder- of vadergevoel en hoe kan ik hier een stem aan geven?
We kunnen baby’s in wetenschappelijke hokjes proberen duwen, we kunnen hen proberen kneden om te passen in deze razendsnelle maatschappij. Of we kunnen, zo goed en zo kwaad mogelijk, hun tempo volgen. Door ons in hun plaats te stellen, bijvoorbeeld. Door je voor te stellen dat je een drie maand jonge baby bent die alleen in het donker ligt te huilen – zelfs ligt te krijsen. Die allerlei gevoelens ervaart die hij niet kan plaatsen. Die eenzaam is en roept, roept, roept om jou. Want de behoefte is duidelijk: nabijheid, geborgenheid, veiligheid. De persoon die hem kan troosten, die hem veiligheid en geborgenheid kan geven, die komt niet. Want de wetenschap heeft gezegd dat…
Wie bewijs je écht een dienst door je baby te laten uithuilen?
