"Niet alleen in verre landen, ook bij ons": beelden van kindermisbruik bekijken en verspreiden gebeurt helaas vaker dan we denken

Child Focus laat weten dat het zich burgerlijke partij stelt in het onderzoek naar - onder meer - Sven Pichal. "Gemiddeld doen we dat een tweetal keer per jaar", legt Heidi De Pauw uit in 'De Wereld Vandaag'. "We willen de niet-geïdentificeerde kinderen op de beelden, kinderen van vlees en bloed, een stem en gezicht geven in de rechtbank. Maar we willen ook heel duidelijk aan de publieke opinie zeggen dat ook bij ons dit soort feiten voorkomen."

Want, als we aan kindermisbruik en de bijhorende beelden denken, wordt er vaak aan verre buitenlanden gedacht. Een totale misvatting. "Het gebeurt ook hier, in België", klinkt het stellig. "Het is niet ver van ons bed. Verdachten en daders bevinden zich ook onder ons, het is onze buurman of lerares. En het zijn ook kinderen die bij ons wonen, die hier naar school gaan en die in de buurt voetballen. Ook zij worden seksueel misbruikt, ook van hen worden beelden gemaakt, die dan miljoenen en miljoenen keren per dag gedeeld en bekeken worden."

Dat benadrukt ook Tim Stroobants van het Vlaams Expertisecentrum Kindermishandeling. "Er zijn nog vele publieke misvattingen. Zo zijn daders van seksueel misbruik geen vieze en wat vreemde mannen. De realiteit leert ons het tegendeel: plegers van seksueel misbruik van kinderen zijn dikwijls mensen die hulpvaardig, sociaal of empathisch overkomen. We gaan er vaak van uit dat plegers van seksueel misbruik monsters zijn, maar monsters bestaan niet. Je kan voor niemand je hand in het vuur steken."

Onthutsende cijfers

En helaas is dit geen uitzondering. "Deze zaak krijgt nu veel aandacht omdat het een bekend iemand is, maar we hebben dagelijks dossiers van mensen die zulke beelden bekijken, bezitten, verzamelen en maken. Dit is geen alleenstaand geval. Het feit dat het nu iemand bekend is, maakt het niet erger of minder erg."

De cijfers zijn dan ook onthutsend: jaarlijks krijgt Child Focus 2.000 meldingen van beelden van seksueel misbruik. Let wel: niet bij elke melding is er sprake van effectieve beelden. Maar tegelijk: een melding kan ook tientallen, honderden of duizenden beelden bevatten. "Het is heel moeilijk om een cijfer op te plakken en we vermoeden dat er een heel groot dark number is." Het werkelijke aantal beelden - en het werkelijke aantal slachtoffers - ligt dus waarschijnlijk veel hoger dan we nu weten. 

Belangrijk is dat de politie niet enkel focust op dader(s), maar ook alles in het werk stelt om de kinderen te identificeren, benadrukt Heidi De Pauw. "Het gaat niet alleen over het tellen om hoeveel Giga- of Terrabyte het gaat. Er moet ook alles gedaan worden om de kinderen te identificeren, zodat het misbruik gestopt kan worden en de kinderen geholpen kunnen worden."

"Er zijn geen grenzen"

"Soms gaat het om individuele gevallen, maar vaak is de verleiding groot en raakt men verwikkeld in een netwerk", zegt De Pauw. Dat kan via platformen op het dark web gaan, maar ook via apps die u en ik gebruiken, denk maar aan Whatsapp of Telegram. "Daar worden beelden gewisseld met elkaar, en dat neemt soms gruwelijke vormen aan."

Wat vaststaat, is dat het niet stopt aan de landsgrenzen. "Soms vertrekt een onderzoek in de Verenigde Staten, waarna men in dat onderzoek een Belgisch IP-adres ziet dat men hier dan verder onderzoekt. In dit soort zaken zijn er geen grenzen."

Heb je een vraag over geweld, misbruik of kindermishandeling, dan kan je terecht bij de hulplijn 1712. Kinderen en jongeren kunnen ook terecht bij Awel, op het nummer 102 of via de website. 

Bron: vrtnws.be en 'De Wereld Vandaag'

Lees ook