De toestand is hopeloos maar niet ernstig
"Nooit gedacht dat we de geur van lauw bier en zweet zo zouden missen"
zo 21 mrt. - 8:30
Beste Herman Schueremans,
Het nieuws dat Rock Werchter ook dit jaar niet door kan gaan kwam voor ons eerlijk gezegd niet als een donderslag bij heldere hemel. Ondanks de talrijke lockdowns zag het er al een tijd naar uit dat de muziekliefhebber ook deze zomer op zoek moet naar een andere manier om zichzelf schaamteloos zat te voeren op een koeienwei. Al blijft het natuurlijk een jammere zaak, nooit gedacht dat we de geur van lauw bier en zweet zo zouden missen.
We hebben er tot de laatste minuut in geloofd, maar het mocht niet baten.
Met onze show van 2019 in het achterhoofd, hadden wij ons nochtans volledig voorbereid om er ook dit jaar een waar feest van te maken op het podium. Onze gitaren waren al bekleed met verse snaren, drumstokken kwamen per container in bulk aangeleverd en de geluidsman had alvast zijn provocerende zomersnor laten staan. Daar bleef het niet bij. De drummer had beloofd zich terug te douchen als er witte rook van de festivalorganisatie zou komen. Fenne kan geen stemverzachtende gemberthee meer zien of ruiken. En de overige bandleden bedachten alvast de meest ludieke bindteksten, zoals “Hallo Rock Werchter” en “Het volgende nummer is…”. We hebben er tot de laatste minuut in geloofd, maar het mocht niet baten.
Onze levers puffen nog na sinds die befaamde dag in 2019, onze cholesterol durven we niet eens meer te meten.
Want een festival als Rock Werchter, dat missen we wel. Jullie weten hoe een band te verwennen, voor de catering alleen al zouden we onze linkernier verkopen. De pintjes: ijskoud, de kaviaar: exquise, de champagne: in overvloed. Onze levers puffen nog na sinds die befaamde dag in 2019, onze cholesterol durven we niet eens meer te meten.
Maar nu even serieus, we missen vooral het spelen zelf, van de Mainstage op Rock Werchter tot de goorste club in hartje Servië. Muziek maken en opnemen is één ding, het naar een publiek brengen iets heel anders. Elke show is een plezier op zich. We hopen dus dat de huidige miserie binnenkort voorbij is. We hopen terug te kunnen genieten van festivals of shows. En we hopen dat onze geluidsman zijn snor niet te lang laat staan.
Tot in 2022, Herman, op de wei of op het podium!
Ontdek ook de andere columns uit de uitzending:
“Mijn zoon van 10 zijn hart was gebroken en ik wist niet wat ik moest doen”
“Ik krijg geen auteursrechten van vertaalde versies omdat iedereen denkt dat het een oud volkslied is”
“Een mondmasker heb ik nog niet moeten dragen en knuffelen gebeurt hier nog steeds à volonté”
