Nieuwe Feiten
"Te vaak heb ik verbitterd getwitterd over de voorkeurspositie van het profvoetbal in België"
di 25 mei - 3:01
Liefste landgenoten,
Ik beken. Ook ik heb ruim een jaar toegegeven aan kwaadheid. Te vaak heb ik verbitterd getwitterd over de voorkeurspositie van het profvoetbal in België. Ik was verontwaardigd over de staatssteun, terwijl voetballers amper bijdragen aan de sociale zekerheid. Ik was boos omdat sjotters mochten werken, terwijl artiesten op een houtje moesten bijten. Ik was verbolgen over de feestjes, het geknuffel en het chronisch testoverschot.
Maar nu weet ik dat ik fout zat. Het was niets dan rancune en jaloezie. Sorry. Eergisteren zijn mijn ogen geopend, toen tweeduizend blauw-zwarten, excuus, ‘mensen van kleur’, al zuipend, zingend en zoenend vierden dat hun voetbalvereniging kampioen was geworden. Corona leek niet meer te bestaan. En terecht. Het is al zo’n donkere tijd. Als er een reden is om zonder mondkap te zingen dat je liever dood bent dan jood, dan moet je de kans grijpen. Dat is sport.
“We gaan natuurlijk niet met een waterkanon mensen dwingen om een mondkapje te dragen”, sprak de burgemeester gisteren. “Er waren ook gezinnen met kinderen bij.” De oude Bas zou zich afvragen waarom je je kind überhaupt meeneemt naar een dronken mensenmassa. Maar de nieuwe ik begrijpt dat. De nieuwe Bas ziet dat er gedacht wordt in mogelijkheden. En daar wil ik Club Brugge van harte voor bedanken.
Wij, culturo’s, zouden ook wel eens een feestje willen. Maar er is natuurlijk niks te vieren, dacht de oude Bas. De nieuwe Bas weet dat vorige week de Ultimas zijn uitgereikt. Adil en Bilal kregen de cultuurprijs voor cinema. Luk Lambrecht won de Ultima voor beeldende kunst. En de fanfarecultuur werd onderscheiden als Immaterieel Cultureel Erfgoed. Voor de feestvierders van zondag: immaterieel betekent dat je het niet vast kunt pakken, zoals Noa Lang. Erfgoed is een nalatenschap waarvoor je niet moet betalen. Erf-goed. Snap je?
Ik stel voor dat we dat gaan vieren. Zondag. Aan de Vlaamse Opera. Alle winnaars van een Ultima op het bordes. Wij op het ruime plein ervoor. Bier in twee handen en zingen maar:
‘Fórza fanfáre!’
‘Ádil en Bílal, je moeder is vast trots’
‘Hij schildert mét dassenháár, ‘t is een kundig kunstenaar, jalalala lalala lalaaaaa.’
We mogen mondmaskerloos muilen en zonder afstand aflebberen. Zolang we maar met meer dan duizend zijn, zal de politie niet ingrijpen om escalatie te voorkomen. En o ja: vergeet je kinderen niet mee te nemen. Geen beter menselijk schild dan een minderjarige met melktanden.
