'Vraag het aan Rika': “Het lukt maar niet om zwanger te worden, hoe moeten we hiermee omgaan?”

De vraag van Mare: "Wachten tot onze kinderwens in vervulling gaat, begint te wegen. Hoe kunnen we daarmee omgaan?"

Mare (33) heeft al 5 jaar lang een relatie met een vrouw. “We zien elkaar heel graag en van bij het begin was het voor ons allebei duidelijk dat we kinderen wilden.” Om dat waar te maken, volgen ze allebei een fertiliteitstraject. "Daar zijn we intussen al 3 jaar mee bezig. Dat weegt enorm, zowel fysiek als mentaal.”

“In de tussentijd proberen we zo goed mogelijk te leven door ons met projecten bezig te houden. Zo kochten we een huisje dat we tot in detail hebben gerenoveerd, met 2 kinderkamers die nu leeg staan. We maakten al een paar mooie reizen, volgen bijkomende opleidingen… Maar we willen zo graag naar die volgende fase, met name een ‘echt’ gezin zijn met kinderen.”

“We vinden die wachtstand verschrikkelijk. Hoe gaan we daarmee om?”

Het antwoord van Rika Ponnet: "Omarm het heden en aanvaard dat het misschien anders zal zijn dan wat je verwacht had"

“Mare zit eigenlijk in een wachtkamer van het leven”, reageert relatiedeskundige Rika Ponnet. Die komt ze wel vaker tegen in haar praktijk. “Dat zijn toch wel erge plekken, ze geven je het gevoel vast te zitten in de tijd.”

“Ik denk dat er 2 situaties zijn waar mensen zich bijzonder machteloos bij kunnen voelen. Het eerste is het niet vinden van een levenspartner, als het verlangen groot is om die te vinden. Het tweede is het niet krijgen van kinderen. Dat is iets waar je geen controle over hebt.”

“In zo’n wachtkamer wordt het toekomstbeeld een obsessie”, klinkt het. Rika vergelijkt de situatie van Mare met een obsessionele verliefdheid. “Dat is eigenlijk naar iets verlangen wat je niet kan krijgen. Het is voornamelijk projectie, want je stelt je voor hoe het zou zijn om met een bepaalde persoon samen te zijn. Mocht die voor mij kiezen, dan zouden we dit leven hebben.”

Diezelfde gedachtegang kan optreden bij mensen met een onvervulde kinderwens. “Ouderschap is dan het enige mogelijke leven. Een ander scenario is ondenkbaar.”

Een rollercoaster

“Mensen in een gelijkaardige situatie krijgen vaak het advies dat ze er niet heel de tijd mee bezig moeten zijn”, zegt Rika. “Maar dat is uiteraard belachelijk. Zo’n traject grijpt enorm in op je lichaam, natuurlijk ben je er heel de tijd mee bezig.”

“Het is een rollercoaster. Niet alleen van emoties, maar je moet telkens weer door die fases gaan. Hoop, de terugplaatsing van een bevruchte eicel, en als er geen innestelling heeft plaatsgevonden, is het terug naar verdriet. De hormonale kant van het verhaal maakt het bovendien nog zwaarder.”

Leren loslaten

“Wat eerst en vooral moet gebeuren, is aanvaarden dat het misschien anders zal zijn dan wat je gedroomd of verwacht had”, zegt Rika. “Omarm waar je vandaag en nu bent. In zo’n verhaal heeft de toekomst het heden ingenomen, maar dat is niet oké. Je kan een heel leven blijven streven naar een toekomstideaal.”

Volgens Rika moet je op een bepaald moment het slechtst mogelijke scenario onder ogen komen. Al is het loslaten van je droombeeld allesbehalve evident. “Je wilt de confrontatie niet aangaan met hoe een alternatief leven eruit zou zien, en of je wel het vermogen hebt om met het aansluitende verdriet om te gaan.”

Na dat verdriet kan je wel weer verder, zegt Rika. “Eens je een alternatieve toekomst kan omarmen en je terug in het nu zit, heb je de mogelijkheid om nieuwe plannen te maken. Zolang je in dat toekomstbeeld verankerd zit, lukken die andere plannen niet.”

“Er zijn andere manieren om in het leven van een kind een belangrijke rol te spelen, zoals pleegouderschap. Maar als je volop bezig bent met zelf het moederschap te willen ervaren, is dat moeilijk om naartoe te gaan.”

Zelf ook een vraag voor Rika?

Zit je zelf ook met een relationeel dilemma? Laat je vraag hier achter.

Lees ook