"Nog erger dan menstruatie is: geen menstruatie. Ik overdrijf, maar als ik net mijn regels heb, overdrijf ik."

Ik bel een vriendin en die zegt dat ze even gaat kijken op de app of het waar is, dat de wereld aan het vergaan is. Mijn huiskamer is nu aan het overstromen, of zo voelt dat toch, en niet een klein beetje maar heel veel, ik ga verdrinken doordat er een storm van Weltschmerz woedt en een Niagarawaterval omlaag klatert, uit mijn ogen dan nog, en die waterval houdt maar niet op met stromen, ik ben weer eens aan het overdrijven wat ik van nature al goed kan en mijn toestand is oernatuurlijk, er staat een apocalyps aan te komen, of een vulkaanuitbarsting, of zo.

Het is allemaal niet erg maar afschuwelijk, een versnelling hoger, een dimensie erbij, niet te stoppen. Douchen kan helpen, oogwater bestrijden met douchewater, maar wanneer ik vanonder het water stap, staat daar ook nog een monster mij aan te staren, niets minder dan een enorm hangbuikzwijn, het kan ook een nijlpaard zijn dat mij in de spiegel staat aan te gapen, frisgewassen maar toch zwetend als een rund, een rund is het dus, met verse vulkaanuitbarstingen van puisten en onduidelijke zwellingen die twintig kilo toevoegen, en wat daar zeker niet aan zal helpen maar toch het proberen waard is om klaar te zijn voor de nakende apocalyps en de barre tijden die eraan komen: enorme voorraden bunkeren en binnen blijven. Want in de buitenwereld is het nog erger en iedereen verdient straf. Mensen doen werkelijk waanzinnig irritante dingen zoals, je houdt het niet voor mogelijk, op een rare manier een nummertje trekken in het postkantoor en dat is niet te harden.
Ik overdrijf misschien een heel klein beetje, maar als ik mijn regels verwacht, overdrijf ik.

Waarom ik die vriendin dan bel? Omdat zij de app heeft die de hele wereld kan verklaren.
En zij bevestigt: ja, hoor, je hebt PMS.
Nu kan ik het allemaal verklaren, de inktzwarte drama’s, en verwelkom ik de rode vlag met een witte vlag, vele witte vlaggen van OB. De rode vlag is de grote Bevrijdster voor mij. De planeet Aarde is plotsklaps één groot feest met een paar kleine kinderziektes als klimaatproblemen en preformateurs. Een lief mannetje dat een nummertje trekt in het postkantoor sein ik een glimlach door vanuit mijn overvloed aan zen vibes.
Ik overdrijf, maar als ik net mijn regels heb, overdrijf ik. En herhaal ik.

En denk ik aan heel veel tegelijk, aan culturen waar ze hutten hebben om vrouwen even tot zichzelf te laten komen als ze hun regels gaan hebben, ik denk aan de oude leegstaande kerken bij ons,
Ik denk aan een vlieger die even neer gaat, een vlinder die met dichtgevouwen vleugeltjes in een hoekje gaat zitten en enkel met zichzelf mag bezig zijn, als een maandverband met vleugeltjes nog in een kleurige verpakking, ik denk dat ik meer verbeelding heb die eerste dag, wat handig is in mijn beroep, ik denk aan wat nog erger is dan menstruatie, namelijk geen menstruatie, ik denk aan die keren dat je denkt dat je van je hormonen rustig een kilo chocolade binnen mag werken op een bedje van bolognese chips want zo dadelijk zijn je regels daar en moet je klaar zijn maar het is niet waar, ze zijn niet daar. Ik denk aan die keren dat je wereld vergaat en je hormonen houden zich stil.
Nog erger dan menstruatie is: geen menstruatie.
Ik overdrijf, maar als ik net mijn regels heb, overdrijf ik. En herhaal ik.

Lees ook: