Interne Keuken
Verhalen van een hofdame: “Get on with life, whatever it throws at you”
za 28 mrt. - 1:31
Vooreerst moeten we ons excuseren dat we Anne Coke Anne Coke heb genoemd. Hoffelijker is het om haar aan te spreken met haar titel: Lady Glenconner, dochter van de hertog van Leicester, getrouwd met Colin Tennant, baron Glenconner.
De autobiografie die ze schreef - Lady in waiting - is een hit in Groot-Brittannië. De fascinatie van de Britten voor hun koningshuis is zo groot dat ook de hofdames er halve beroemdheden zijn. Het zou ook wel kunnen dat het, hoe zouden we het noemen, vrijmoedige gesprek dat Lady Glenconner had in de Graham Norton Show het boek een flinke duw in de rug heeft gegeven. Toptelevisie.
Megaseller in Groot-Brittannië
Harry De Paepe heeft het boek voor ons gelezen. “Lady in waiting is een megaseller in Groot-Brittannië, want iedereen wil weten wat er achter het koningshuis schuilt. Het is geen koekendozenboek, maar een boek met hoeken en haken aan”, vertelt hij in Interne Keuken. “Het is makkelijk om verloren te lopen in de hoop verschillende anekdotes, en ook het Engels is van een uitdagend niveau”.
Hofdame kan je niet zomaar worden. “Je moet er een soort van stamboom voor hebben, en dat heeft ze ook”, vertelt Harry. Anne Coke’s jeugd speelde zich af in Holkham Hall, het familiekasteel van de familie Coke, dat naast Sandringham ligt, waar de koninklijke familie woont. Anne en de prinsesjes Elizabeth en Margaret speelden samen verstoppertje. Om maar te zeggen: dichter bij Her Royal Highness gaan we niet geraken.
Lady Glenconner is een aristocrate oude stijl. Stiff upperlip en Britse humor. In het boek geeft ze een inkijkje in het leven van de upper upper class. Het leest inderdaad als een televisieserie. Maar het is echt.
De drama’s volgen elkaar op, en de manier waarop ze die beschrijft is heel bevreemdend. “Enerzijds gaat ze heel diep in op de gebeurtenissen en anderzijds vult ze die aan met opmerkelijke uitspraken”, vertelt Harry.
“Wanneer ze het bijvoorbeeld heeft over de dood van haar zoon, merk je dat dat moedergevoel heel sterk aanwezig is. Maar als ze vertelt hoe die boeddhistische zoon begraven wordt, en de rituelen die ermee gepaard gaan beschrijft, zegt ze ook dingen als ‘It looked like a giant fruit salad’. Dat is best vreemd om te lezen”.
Verder schrijft ze over het liederlijke leven van haar excentrieke echtgenoot, Lord Glenconner, de kille opvoeding die ze kreeg, en deelt ze verhalen die aantonen dat ze er zelf niet geslaagd is om het anders aan te pakken bij haar eigen kinderen.
Maar bij dat alles benadrukt ze: “Get on with life, whatever it throws at you”.