Even ‘deconnecteren’? Nee, dank u.
wo 27 jun. - 4:43
Ik zit behoorlijk vastgelijmd aan mijn smartphone. Een beetje vreemd, want een kleine 15 jaar geleden had ik er niet eens een. Nu is het zo mogelijk mijn belangrijkste werkinstrument. Ik gebruik mijn 'telefoon' om de vinger aan de pols te houden wanneer ik weer eens onderweg ben. Zowat elke dag, dus. Het ding geeft me de kans om even te horen hoe alles loopt op het thuisfront en op kantoor. En als er iets belangrijks gebeurt, ben ik vlot bereikbaar. Ik kan me niet meer inbeelden hoe het zou voelen om geen smartphone te hebben. En toch hebben heel wat mensen een bipolaire relatie met dat toestel. Zeker als het over vrije tijd gaat.
"Hopelijk kan je er even écht tussenuit, in alle rust en zonder al die oproepen, berichtjes en e-mails." Elk jaar opnieuw wensen mensen me op die manier een deugddoende vakantie. Die drang om te deconnecteren doet me denken aan de tijd lang geleden toen ik de ouderlijke woonst verliet om naar de universiteit te gaan. Vooraf had ik een ernstig gesprek met mijn ouders. Die peperden me goed in dat ik regelmatig wat van mij moest laten horen vanuit dat verre Antwerpen. Ik was er zelf vrij gerust in dat ik sterk genoeg in mijn schoenen stond om de wijde wereld in te trekken, maar tegelijkertijd was het ook goed om weten dat ze altijd voor mij klaar stonden. Dus belde ik twee keer per week naar huis, gewoon om te zeggen dat alles prima liep. Vanuit een telefooncel, overigens. Kent u die nog? Ze zijn helemaal uit het straatbeeld verdwenen. Niemand had toen een gsm. Vaak stond je een uur aan te schuiven om 5 minuutjes te bellen, net als de rest van studerend Vlaanderen. Maar ik wijk af. Een paar minuten aan de telefoon. Zij gerust, ik gerust. Iedereen tevreden.
Ik heb eigenlijk hetzelfde vandaag op professioneel vlak. Ik heb een prima team en ik ben ervan overtuigd dat ze het bedrijf ook zonder mij even de baas kunnen. Maar als er wat is, dan wil ik er zijn voor hen en onze klanten. Ik kan begrijpen dat sommige mensen graag helemaal 'weg van de wereld' zijn op vakantie, maar niet ik. Als ik niet af en toe contact kan leggen met kantoor, schiet er van dat vakantiegevoel niet veel over.
Ik mag er niet aan denken dat ik niet bereikbaar zou zijn als er iets ernstig gebeurt. Ik zou me voor eeuwig en altijd afvragen of de dingen een ander beloop hadden gekend als ik die smartphone niet had uitgezet.
Dus ja, ik heb mijn smartphone bij de hand op vakantie. En ik check regelmatig even mijn e-mails. Noem het gerust FOMO ('Fear Of Missing Out'), maar ik noem het liever gemoedsrust. Voor mij, en heel eerlijk, ook wel wat voor mijn reisgenoten. Ik ben een stuk beter te genieten op deze manier.
En u? Laat u uw telefoon thuis als u straks op vakantie gaat? Of bent u ook van het FOMO-type?
In elk geval: prettige vakantie!
Inge Geerdens, Founder CVWarehouse
