De wereld van Sofie
Dirk De Wachter aan de jeugd: "Vergeet niet jong te blijven"
do 25 jun. - 9:16
Brief aan de klas van 2020
Dierbare jeugdigen,
Ik ben Dirk De Wachter, psychiater, en normaal sta ik bekend als de dokter van het verdriet. Maar vandaag wil ik jullie toespreken als de dokter van de genieting, de zorg en de hoop.
Ten eerste van de genieting: want dit jaar gaan jullie allemaal afstuderen. Er is een stuk onderwijs achter de rug en dat is plezant. Daar mag je deugd van hebben, dat mag je vieren. Allemaal liefst binnen de bubbel en met de beperkingen die er zijn, daar moet ik ook voor pleiten, maar probeer toch zoveel mogelijk te genieten. Deze tijd maak je maar één keer mee in je leven. En vergeet niet dat je dit succes niet alleen bereikt hebt. Neem in je genieten ook de mensen mee die je graag ziet: vrienden, familie, lief, ex-lief, nonkels, tantes...
Weet dat de prestaties in het leven nooit alleen bereikt worden. Er zijn mensen die je bijstaan. Neem hen mee.
Ik ben ook de dokter van de zorg: we hebben allemaal gezien hoeveel jonge mensen zorgzaam zijn geweest. Zich opgegeven hebben als vrijwilliger. Van alles gedaan hebben voor hun medemensen. Misschien is er ook voor u gezorgd. Ik zou willen zeggen: vergeet dat niet.
Het klinkt een beetje melig, maar ik kan het niet laten: volgens mij is de zin van het bestaan te vinden in het zorgen voor de medemens. Vergeet dat niet als je verder gaat in je leven en het allemaal serieus en efficiënt wordt. Wanneer het over hogere studies gaat, over centen, over carrière en succes. Vergeet dan niet dat het belangrijkste in het leven de verbinding met andere mensen is en zorgzaam omgaan met je medemens.
Jullie jeugdigen zijn de hoop van de wereld. En dat is sinds het begin van de mensheid zo: jonge mensen moeten, elke keer opnieuw, met hun idealen, met hun ideeën weer iets beter maken van de wereld.
Ik ben hoopvol gestemd. Ik zie hoe er de laatste jaren steeds meer engagement is: de #metoo-beweging, Black Lives Matter, de klimaatbeweging... Al die engagementen worden gedragen door jonge mensen. En ik zou willen vragen die niet te vlug te vergeten. Het volwassen leven zet aan tot een soort dwingende realiteit waarin het idealisme zich vlug laat wegduwen. En ik wil u vragen: vergeet niet jong te blijven.
Vergeet niet de volgende jaren en decennia zorgzaam, genietend maar ook hoopvol te zijn.
