Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De bende van Annemie

Evy Gruyaert: “Mijn ouders moesten me in een donkere kamer leggen als ik naar een verjaardagsfeestje geweest was”

wo 23 mei - 9:38

Al van kinds af aan had Evy Gruyaert het gevoel dat ze raar en anders was. Sinds een tijdje weet ze dat hoogsensitief is.
“Ik vond het niet leuk om met zoveel mogelijk kinderen zo luid mogelijk en zo lang mogelijk bij elkaar te zijn” zegt Evy Gruyaert

Elke weekdag mogen de gasten in 'De Bende van Annemie' een cultuurtip geven. Voor Evy Gruyaert is dat het boek “Leven zonder filter. Mijn ervaring met hoogsensitiviteit” van Fleur van Groningen. Omdat het zo herkenbaar is.

“Hoogsensitief zijn is een beetje een modewoord” zegt Gruyaert. “Ik haat het eigenlijk om te zeggen: ook ik ben hoogsensitief. Het wordt bijna een schreeuw om aandacht, maar dat is het voor alle duidelijkheid niet.”

Verjaardagsfeestje

Al van kinds af aan, had Gruyaert heel vaak het gevoel: “Ik ben raar, ik vreemd, ik hoor er niet bij, want ik denk en voel dingen anders aan.”

“Ik vond het niet leuk om met zoveel mogelijk kinderen zo luid mogelijk en zo lang mogelijk bij elkaar te zijn” zegt ze. “Ik had daarna echt recuperatie nodig. Ik kreeg als kind al migraine-aanvallen. Mijn ouders moesten me in een donkere kamer leggen als ik naar een verjaardagsfeestje geweest was. Dan was de batterij low, volledig leeg.”

Hoofd- en bijzaken

Wie hoogsensitief is, merkt alles op. Je voelt spanningen hangen, je ziet, hoort, ruikt alles.  Daar kan je ook je voordeel mee doen: het heeft Evy zeker al geholpen in bepaalde omstandigheden. Bij onderhandelingen bijvoorbeeld kan ze goed lichaamstaal en spanningen opmerken.

Maar de nadelen wegen zwaar.  Zo kan Evy niet goed de hoofdzaken van de bijzaken onderscheiden, iets waar haar man haar al meermaals op gewezen heeft. “Alles lijkt even belangrijk. Alles moet even goed gedaan worden. Een beetje goed is niet OK.”

Dat vraagt enorm veel van haar. Meer nog: “Dat is eigenlijk onmogelijk”

De stilste van de hoop

Een officiële diagnose is nooit gesteld. “Maar ik ben in mijn leven ook al naar een psycholoog geweest, en daar is het ook al uitgekomen” zegt ze.  “Het hangt ook dikwijls vast aan een angstproblematiek of aan depressies. Het is allemaal wel wat aan elkaar gerelateerd."

Het grote publiek kent haar zo niet, maar haar familie weet al lang beter: “Toen ik voor de eerste keer mijn schoonfamilie zag, zei mijn schoonbroer: amai, ik had niet verwacht dat jij zo’n stille en rustige waart.”

“Ik observeer en moet eerst aftasten” gaat ze verder. “Daarna ga ik me pas openstellen.”

Het staat in schril contrast met haar job. “Maar dan ben ik de tv-presentatrice of degene die een bedrijfsevenement modereert. Dan heb ik een rol”. Het is zeker niet zo dat ze zichzelf dan verloochent, ze ziet het gewoon als een veilig harnas waarbinnen ze zichzelf durft zijn. Die extraverte Evy is er immers ook!

“Zet mij voor 1000 man om een bedrijfspresentatie te doen: geen probleem. Maar zet mij als privé-Evy in een groep van 50 man en ik ga de stilste van de hoop zijn.”

Lees ook:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet