“Hoera, ik heb geen boete gekregen"

Lieve Assita Kanko,

Deze week stonden de vrouwen in de actualiteit.
Er was natuurlijk de affaire Weinstein - of misschien beter Zweinstein – waarover je op RTL heel zinnige dingen zei.

‘Daar is ze,’ dacht ik toen ik je dinsdag op de Koning Boudewijnstichting zag binnenwaaien, in je zilveren jurkje en op hoge hakken. Een plaatje van stijl en elegantie.

Deze week waren er ook cijfers over de situatie van meisjes wereldwijd.
De BBC publiceerde een lijstje van de tien landen waar je als meisje echt niet geboren wil worden. Bij die tien landen staat ook jouw geboorteland: Burkina Faso.

Met een brede glimlach feliciteerde je ons met de Europese Prijs die we met onze Stichting Hope for Girls ontvingen. Die erkenning kregen we vooral voor onze – voor jouw - strijd tegen vrouwelijke genitale verminking.

Precies in dàt verhaal, Assita, leerde ik jou zo’n vijf jaar geleden kennen.
Ik was toen op zoek naar een getuige die bereid was om openlijk over dit taboe-thema te praten.  Jij - schrijfster, columniste, gemeenteraadslid, onderneemster - maakte toen grote indruk op mij.

De persconferentie deze week ging over gelijkwaardigheid en gelijke kansen, de burgerschapsprijs, kwetsbare meisjes, enzovoort, enzoverder.

En toen, Assita, kwam jouw getuigenis.

Jij vertelde over de dag toen je zelf besneden werd.
Hoe jij – een kindje van vijf jaar oud - schreeuwde en krijste.
Hoe je op dat moment glashelder besefte dat niemand je ter hulp zou schieten, zelfs niet als er zo scherp in je diepste zelf gesneden werd.

En toen sprak je die woorden, die ik altijd zal onthouden:
‘Zwijgen is medeplichtig zijn.’

Omwille van die vier woorden, Assita, ben jij mijn heldin van de week.

Achteraf vertelde je me dat je geen parkeerplaats had gevonden, en je auto dus maar vlak voor de ingang van het Koninklijk Paleis had gezet. Met een briefje erbij met je telefoonnummer, en daarnaast: een grote smiley.
Wat later kreeg je een telefoontje van de politie, over je auto natuurlijk.
Dus ging je er op je hoge hakken snel vandoor.
Nog een kwartierje later vond ik dit sms’je van jou:
‘Hoera, ik heb geen boete gekregen, maar moet in het vervolg braaf zijn.’
En dan een grote smiley.”

Ook daarom, Assita, ben jij mijn heldin van de week.
Lieve groet, Annemie