Dubbelbloed
"Ik durfde niet vragen aan mijn ouders hoe ze elkaar hadden ontmoet"
zo 25 aug. - 0:00
Mama van de Filipijnen, papa van de Kempen
De mama van Joyce Stijnen, Sabine, was 38 toen ze de Filipijnen verliet om met haar Belgische man te gaan samenwonen in Diest.
Joyce krijgt regelmatig de vraag van mensen hoe haar ouders mekaar hebben ontmoet. In 'Dubbelbloed' vertelt ze hoe ze nog maar recent écht weet hoe dat gegaan is. "Ik heb gedurende jaren een variant van het verhaal verteld, omdat ik zelf niet zo goed wist hoe het precies gegaan is." Dat komt, vertelt ze, omdat ze er nooit eerder naar gevraagd had én er thuis ook niet echt over gepraat werd. "Niet dat het taboe was, maar voor mijn ouders, die ondertussen dertig jaar samen zijn, was dat gewoon niet relevant."
Het échte verhaal
Joyce vond het op een bepaald moment tijd om het échte verhaal te horen. "Ik heb het aan mijn mama gevraagd, en zij was verrast. Ze dacht dat ik het ondertussen wel al wist. en ik had via familie wel flarden gehoord, maar nooit hoe het nu volledig in mekaar zat." Ze vindt het belangrijk dat ze nu het juiste verhaal kan vertellen: "Toen mijn moeder 38 was en mijn vader 40, hebben ze er allebei voor gekozen om beroep te doen op een koppelaarster, een matchmaker. Dat was toen een Filipijnse vrouw die al een paar jaar in België woonde en Vlaamse mannen met Filipijnse vrouwen koppelde."
Joyce vond het niet meteen makkelijk om dat te horen. "Dat was ook de reden dat ik er nooit naar had gevraagd. Ik had schrik van het cliché van een westerse man met een Aziatische vrouw, en ook schrik dat mijn ouders niet uit liefde getrouwd zouden zijn." Ze vertelt dat ze zich altijd een soort Pocahontasbeeld voor ogen had gehouden, dat het een toevallige ontmoeting was toen haar vader op reis was in de Filipijnen. Maar zo was het dus niet helemaal. Het was geen 'liefde op het eerste gezicht':
Mijn ouders hebben gekozen voor de liefde op de lange termijn.
Joyce vertelt dat ze die informatie toch even moest kunnen plaatsen, dat haar dat moeite koste. "Ik heb me er een tijd voor geschaamd, maar anderzijds: mijn ouders zijn dertig jaar later nog altijd supergelukkig samen en kunnen niet zonder elkaar. Dus er is wel degelijk liefde gekomen." De schaamte die Joyce voelde is dan ook weggeëbd, en er is een gevoel van verrijking voor in de plaats gekomen. "Het hoeft geen negatief verhaal te zijn", beseft ze nu.
