"Ik noem mezelf geen ex-verslaafde, verslaafd ben je voor heel je leven"

Enkele dagen geleden raakte bekend dat schepen Ludo Van Campenhout (N-VA) stopt als schepen van sport, diamant, markten en foren.  Omdat hij zijn alcoholverslaving niet onder controle krijgt, verklaarde Antwerps N-VA-voorzitter Fons Duchateau. 

Van Campenhout is uiteraard niet de enige die met het probleem kampt: 8 procent van de Vlamingen krijgt in zijn leven te maken met een alcoholprobleem.  Vanessa Laureyssen (47) is één van hen. 

Als jongere was alcohol voor Vanessa al een vluchtweg, maar haar verslaving begon pas echt in 2011, na haar scheiding. "Ik voelde me ongelukkig en ben stiekem en meer op mezelf beginnen drinken" zegt ze in 'Achter de feiten'.  "Als ik de kinderen moest 'afgeven' en op andere moeilijke momenten begon ik meer te drinken. Dat dat een probleem was, had ik niet door." 

Vanessa kwam uiteindelijk steeds minder buiten en belde afspraken af omdat ze zich niet goed voelde.  Ook liegen, bedriegen en manipuleren waren schering en inslag. "Verslaving is een ziekte die zegt dat je niet ziek bent: het is niet zo erg met u."

Verslaving is een ziekte die zegt dat je niet ziek bent

De ontkenning duurde heel lang, maar 4 jaar geleden slaagde Vanessa erin om van de drank af te geraken. Ze was toen al verschillende keren opgenomen, maar pas toen ze naar Zuid-Afrika trok om af te kicken bleef ze sober. “Ik zal mijn hele leven moeten vechten tegen de verslaving, ik kan altijd hervallen als er moeilijke situaties zijn. Ik moet mezelf goed in het oog houden” zegt ze. Daarom noemt ze zichzelf ook geen ex-verslaafde, maar 'alcoholicus in herstel'. "Want verslaafd ben je voor het leven."

Je moet de verslaafde loslaten

Als vriend of vriendin van een verslaafde moet je op een bepaald moment afstand nemen. Dat zegt de beste vriendin van Vanessa, Babs Van den Nest: “Helemaal op het einde toen we met z’n allen zeiden dat het niet meer kon, pas toen is ze gaan inzien dat er echt iets moest gebeuren.”

Eigenlijk moet je als omgeving de verslaafde heel hard aanpakken, zegt Vanessa: “Want het verslaafde stuk in mij weet anders, als er nu iets gebeurt zal die of die nog wel voor me klaar staan en daar moet je vanaf, je moet voor jezelf kunnen klaarstaan.”

Weg zijn van alles en iedereen

Vanessa werd 4 jaar geleden sober, ze trok daarvoor naar Zuid-Afrika. “Ik was daar weg van alles en iedereen en dat heeft voor mij geholpen. Ik kon me niet meer verstoppen achter mijn kinderen: bijvoorbeeld dat ik er moest zijn voor hen, ik moest wel naar mezelf kijken”.

Toen ze terugkwam, was ze wel heel erg bang om te hervallen. “Je moet een hele nieuwe manier van leven creëren. Nieuwe gewoontes aanleren. Het plezier in je leven opnieuw gaan opbouwen. Dat is niet makkelijk maar het lukt wel” En nazorg voor de omgeving is ook heel belangrijk. “Vrienden en familie van een verslaafde moeten ook ergens terecht kunnen om te praten over wat zij beleven, daar moeten we meer aandacht voor hebben” vindt Vanessa.

Luister naar de uitzending:

Lees ook: