“Ik zou graag vriendinnen hebben om mee op café te gaan. Zeker als ik nu naar mijn dochters kijk, die dat wel hebben”

Klimaatexperte Jill Peeters nam een tweetal jaar geleden afscheid van de televisiespotlights, toen ze stopte als weervrouw. Hoewel ze niet meer op tv te zien is, voelt ze zich nog altijd weervrouw. “Het is niet omdat een zanger geen platen uitbrengt, dat hij geen zanger meer is. Ik ben in de wieg gelegd als weervrouw en dat zal ik altijd blijven”, vertelt Peeters. “Ik begin stilaan wel te wennen aan de titel klimaatexperte, hoewel ik mezelf zo nog niet altijd zie. Ik voel me ook geen extremist. Extremisten nemen al snel een standpunt aan en vechten uitdrukkelijk daarvoor, terwijl ik liever een gesprek wil aangaan. Ik zoek dan gemeenschappelijke punten waarover we kunnen praten.”

Wat houdt ons tegen?

Vanaf 25 oktober zal de documentairereeks ‘Wat houdt ons tegen’ te zien zijn op Canvas. In de documentaire onderzoekt Peeters de oorzaken van de klimaatverandering, wat we eraan kunnen doen en wat ons daarbij tegenhoudt. “Ik ben heel dankbaar dat ik aan dat project heb kunnen meewerken, het houdt me met beide voetjes op de grond. Ik kan zeggen dat het me rijker heeft gemaakt, ik heb er enorm veel uit geleerd”, aldus Peeters.

Ik hoop dat de reeks opnieuw hoop kan geven

In de reeks geeft Peeters een antwoord op wat ons juist tegenhoudt om iets tegen het klimaat te doen. “Wat het antwoord is, ga ik nog niet zeggen, daarvoor zul je moeten kijken. Maar het draait niet om geld. Wat ik wel kan zeggen is dat we met het antwoord aan de slag kunnen gaan. Iedereen kan een actieve rol spelen in de klimaatverandering, daar put ik moed uit. Er moet snel wat veranderen, maar we kunnen dat. Veel mensen zijn momenteel angstig en verliezen de moed, dus ik hoop dat de reeks daar verandering in kan brengen en opnieuw hoop kan geven.”

“Als we niets doen, zal de klimaatverandering onleefbaar en onbetaalbaar worden. We moeten de klimaatacties dus niet zien als een kost, maar als een investering voor een leefbaar milieu en een leefbare toekomst. We spreken ook niet over kosten in het onderwijs, daar hebben we het eveneens over investeringen. Het is een investering in gezonde lucht en een leefbaar milieu”, vertelt Peeters. “De natuur is van nature regeneratief: alles wat sterft in de natuur is het begin van nieuw leven, waarbij alles evolueert naar schoonheid. Alles wordt beter en mooier.”

De mens heeft het potentieel om een positieve impact te creëren.

“In een snel veranderende wereld, moeten we bewust bezig zijn met het creëren van een positieve impact. Dat is het doel van de mens. Wij hebben de intelligentie die planten en dieren niet hebben, dus we moeten ze gebruiken om er iets moois van te maken. De mens heeft het potentieel om een positieve impact te creëren, we moeten er alleen nog gebruik van maken”, aldus Peeters.

Familie

Peeters verloor zes jaar geleden haar vader, een man die ze enorm graag zag. “Mijn vader was een fantastische man. Mijn vader is opgegroeid in een gezin als één van 6 zonen en is op jonge leeftijd al beginnen werken in het familiebedrijf. Het was een man met gezond boerenverstand, maar ook een enorm lieve man. Als groentenhandelaar was hij altijd erg gefocust op het weer, omdat dat een grote invloed had op de groentenoogst. Als het weerbericht op de radio was, moest iedereen zwijgen. Mijn fascinatie en dankbaarheid voor het weer, heb ik van hem”, vertelt Peeters.

Hoe langer, hoe groter het gemis voor haar vader wordt. “Hoe langer, hoe groter de afstand wordt tussen onze laatste ontmoeting. Ik heb ook niet echt afscheid kunnen nemen van hem, want hij is in zijn slaap overleden. Dat heeft iets mooi, maar zorgde er ook voor dat er geen groot afscheid genomen is.”

Lichaam

Alles wat onder spanning staat, knapt vroeg of laat en dat is ook bij Peeters gebeurd. “Als je diep gaat of pijn hebt, is het belangrijk dat je je laat helpen maar zelf ook erg bewust blijft van je pijn. Zo kan je nadien grote stappen zetten. We staan allemaal onder druk. Er zullen nog veel dingen stuk gaan onder een snel veranderende wereld. We moeten daarom trainen op onze weerbaarheid en wendbaarheid.

Niemand van mijn vrienden is me komen bezoeken.

Toen Peeters 17 jaar was, kreeg ze voor het eerst last van haar rug. “Ik heb vervolgens mijn eerste operatie op mijn 18 jaar gehad, toen ik in het zesde jaar van de humaniora zat. Ik heb de laatste 100 dagen van mijn schooltijd niet meer meegemaakt. Voor de operatie lag ik twee weken lang in het ziekenhuis in Gent, maar niemand van mijn vrienden is me komen bezoeken. Dat vond ik erg heftig. Het volgende jaar heb ik ook vanuit mijn bed doorgebracht. Dat was niet gemakkelijk, maar het heeft me wel gemaakt tot wie ik ben. Ik had hier niet gezeten als ik dat niet had meegemaakt”, vertelt Peeters.

Het is zo mooi om terug bij jezelf te komen en jezelf te vinden.

Peeters stopte als weervrouw bij VTM om opnieuw te kunnen studeren. “Ik heb een postgraduaat Somato-psychopedagogie: een studie die zich focust op de verbinding tussen lichaam en geest. Veel mensen leven buiten zichzelf. Het is zo mooi om terug bij jezelf te komen en jezelf te vinden. Dankzij mijn studie kan ik mensen aanleren om meer tot zichzelf te komen door onder andere gebruik te maken van meditatie en fasciatherapie, twee therapieën waar ik zelf ook veel aan gehad heb”, verklaart Peeters.

Vriendinnen

Iets wat Peeters nog graag zou willen, zijn vriendinnen waarmee ze op café kan gaan. “Ik zou graag vriendinnen hebben om mee op café te gaan. Ik heb dat vroeger nooit gehad. Ik heb een aantal vriendinnen en veel mannelijke, goede vrienden, maar dat zijn geen mensen waarmee ik spontaan op café ga, en dat mis ik wel.”

“Ik mocht als tiener zelden uitgaan en als ik dan toch wegging, moest ik altijd erg vroeg thuis zijn waardoor ik wat gepest werd. Ik was niet cool en ik had daardoor geen sociaal leven. Mijn rugoperatie op mijn 18de, gevolgd door een jaar bedrust, droeg natuurlijk ook niet bij aan mijn sociaal leven op de universiteit. Vriendschappen die ik had, bleven op termijn niet hangen, wat echt raar is eigenlijk. En doordat ik ‘s avonds altijd op antenne was bij VTM, had ik natuurlijk ook niet echt een sociaal leven meer.”

“Ik ben heel trots op mijn oudste dochter, want zij heeft een groep vriendinnen die erg aan elkaar hangen. Als ik hen zie, zie ik de kracht van vrouwen. Maar dan voel ik des te meer wat ik zelf gemist heb”, vertelt Peeters. 

Als laatste wil Peeters nog meegeven hoe belangrijk het is om gelukkig te zijn: “Spread a little happiness”, vertelt ze. “Als weervrouw vond ik het zo belangrijk om een hoopvol verhaal te brengen, ook al was het buiten somber. Je moet zelf het zonnetje tussen de wolken zijn”, besluit ze.

Touché gemist? Abonneer je hier op de podcast.

Meer Touché: