Nieuwe Feiten
Kevin twijfelt dwangmatig aan zijn seksualiteit
di 1 okt. - 0:03
Kevin is 38 en weet zeker dat hij hetero is. Maar toch heeft hij vier jaar lang gecontroleerd of hij toch niet eventueel homo zou kunnen zijn. HOCD of Homosexual Obsessieve Compulsive Disorder is de naam van die dwangstoornis.
“Het is heel plots begonnen, met een visueel contact. Iemand kwam een ruimte binnen en mijn hoofd begon plots allerlei vragen te stellen: zou die man homo zijn? Zou hij kinderen hebben? Zou hij getrouwd zijn? Ben ik geïnteresseerd in die persoon?”
Mijn hoofd begon plots allerlei vragen te stellen: zou die man homo zijn? Zou hij kinderen hebben?
Dat gevoel en dat moment hadden niks met een gevoel van verliefdheid te maken, zegt Kevin in ‘Nieuwe Feiten’. Daar is hij zeker van, hij kon het onderscheid duidelijk maken. Wel was het een soort dwang. “Je kan het sterk vergelijken met het gevoel van zenuwachtigheid of examenstress.”
Ondanks zijn twijfel, ging hij toch geen relaties aan met mannen. Hij werd niet opgewonden van mannen, en hij had ook geen behoefte om uit te testen of hij misschien toch homoseksueel zou zijn. “Dwang werkt zo niet, dat is het grote probleem. Ik heb er wel aan gedacht om me te outen, vijf minuten lang, om daarna weer te denken: waar ben ik mee bezig? Iemand die aan dwang lijdt, vindt geen opluchting in outing.”
Onontplofte bom
Psychiater Menno Oosterhoff kent het fenomeen al langer. “25 jaar geleden had ik een patiënte die andere vormen van dwang had, en die de obsessie kreeg of ze niet lesbisch was. In die tijd was er nog amper internet, maar haar broer had het daar toch gevonden. Zo hoorde ik voor het eerst de officiële naam. Omgekeerd komt het ook voor: dat homoseksuelen zich opeens afvragen of ze toch niet hetero zouden zijn.”
“Het is een obsessief compulsieve stoornis die zich richt op een obsessieve vraag” zegt Oosterhoff. En dit kan zich op heel veel terreinen uiten. Je kan je bijvoorbeeld ook de vraag stellen of je kinderen wel van jou zijn. “Mensen hebben dan de neiging om dit helemaal uit te zoeken met DNA.”
“100 procent zekerheid en perfectie bestaan natuurlijk niet, en hoe meer je dat nastreeft, hoe onrustiger je wordt” zegt Oosterhoff. Mensen moeten dus met onzekerheid leren leven, en dat is bijzonder moeilijk. “Het voelt voor die mensen vaak alsof ze op een onontplofte bom leven.”
Toch eens een homoseksuele relatie uitproberen vindt Oosterhoff, net zoals Kevin, geen goed idee. “Dan ben je nog steeds op zoek naar zekerheid, maar die krijg je niet. Dan ga je gewoon door met toch weer denken: ‘misschien raakte ik deze keer niet opgewonden, maar de volgende keer wel’.” De onzekerheid leren verdragen is wel een optie.
Oosterhoff schreef er onlangs ook een blog over: ‘Niet hechten en niet vechten.’ “Je moet er geen waarde aan hechten, maar je moet er ook niet tegenin gaan. Je moet het eigenlijk negeren, en dat is niet makkelijk.”
Aanvaarding
Weten wat het is, heeft Kevin in ieder geval geholpen in zijn proces. “Veel mensen met dwangstoornissen weten niet dat ze eraan lijden, en herkennen ze niet.” Ook therapie bracht hem een stuk verder, “anders is het quasi onmogelijk om ermee om te gaan”. En tenslotte is er de aanvaarding. “Laat je gedachten zijn, na een tijd nemen ze af, en kom je weer bij jezelf terecht.”
