Monnik Giel terug in het land: “Ook in een klooster wordt gepest"

Het veroorzaakte behoorlijk wat commotie, vier jaar geleden. Giel Foubert, op dat moment 15 jaar, wilde naar India om er een opleiding te volgen als monnik. Zijn moeder stond achter de beslissing, maar net voor hij het vliegtuig wilde opstappen, werd hij tegengehouden. Het parket wilde meer duidelijkheid en ging onderzoeken of zijn vertrek wel degelijk zijn eigen beslissing was. Uiteindelijk mocht de jongen alsnog vertrekken.

Voor Giel was het een logische stap. “We zijn allemaal op een zekere leeftijd op zoek naar een doel, naar iets wat ons gelukkig maakt in het leven” blikt hij terug in Nieuwe Feiten “Er zijn veel paden die naar dat doel leiden, en voor mij was het klooster het meest logische.”

9 uur per dag studeren

Hoe leeft hij vandaag in dat klooster? “Iedereen deelt er een kamer met twee andere monniken, maar het is een fout beeld dat we er de hele dag zouden mediteren.” Wat hij dan wel doet? “In een Tibetaans boeddhistisch klooster focussen we voornamelijk op filosofie. Ik studeer 9 uur per dag, en we debatteren ook vaak.”

Dat debatteren gebeurt in het Tibetaans, wat een moeilijke taal is. Het duurde toch wel zo’n 3 jaar voordat hij het onder de knie had. Telefoneren mag hij ook. Zolang zijn studies maar niet onder het gebruik van een smartphone lijden.

Geen grote schok

Je zou verwachten dat het een grote schok voor hem was om aan dat nieuwe leven te wennen, maar niets is minder waar. “Ik wou als kind dolgraag weten waarom we hier op deze aarde zijn, en weten wat ons doel is, weten wat ons gelukkig maakt. Ik vond het boeddhisme het meest logische. Mijn moeder was toen ook op zoek, en ik heb haar meegesleept. We zijn samen ook kloosters gaan bezoeken in India, en ik voelde me er echt thuis. Ik had zelfs tranen in mijn ogen toen we er weg gingen.” Giel was dus voorbereid op de aanpassing.

"Er wordt zelfs gepest"

Heeft hij het geluk nu gevonden? Hier aarzelt Giel heel even, hij zegt niet meteen volmondig ja. Hij kan er eindelijk doen, wat hij altijd wou doen. Maar het is niet zo dat je in een klooster altijd ontsnapt aan de "dagdagelijkse sleur". Er wordt zelfs wel eens gepest.

Frietjes

Zijn opleiding duurt in totaal een vijftiental jaar. Dus Giel is nog niet eens in de helft. Maar de ambitie om verder te zetten is er nog steeds.  Al komt hij op termijn terug naar België, dat weet hij zeker. Misschien kan hij dan lesgeven, of vertalen. Maar voorlopig is hij al heel blij met deze vakantie:

Het was leuk om mijn moeder terug te zien en nog eens frietjes te eten.

Beluister het interview met monnik Giel:

Lees ook:

Hoe zou het nog zijn met monnik Giel, vier jaar na zijn vertrek naar Tibetaans klooster? (vrtnws.be)