Zij die willen werken, worden al eens tegengewerkt
ma 27 nov. - 3:40
Ik las onlangs dat veel werkzoekende 55-plussers hun leeftijd niet meer vermelden op hun cv, uit vrees dat hun kandidatuur op basis van anciënniteit de facto in de prullenmand verdwijnt. En ze hebben helaas gelijk. Het is eerder regel dan uitzondering, wat het tot een ernstig maatschappelijk probleem maakt. Oudere werkzoekenden worden eerst wanhopig. Dat gevoel maakt niet zelden plaats voor frustratie en tenslotte verliezen ze helemaal de moed. Je zou voor minder.
Nochtans gaat het om mensen die willen werken. Mensen met talent, ambities én een toegevoegde waarde. Er wordt vaak met de vinger gewezen naar de werkgevers en de ondernemers, maar geloof me: het is niet eenvoudig om iemand met al enkele jaren op de teller aan te werven.
En dat ligt niet aan hen. De loonbarema’s, bijvoorbeeld, die zijn nog steeds gebaseerd op anciënniteit. Het maakt oudere werknemers vaak onbetaalbaar voor een kmo. En daar zijn ze zich goed van bewust. Ik heb al oudere sollicitanten over de vloer gehad die aan een lager loon wilden starten. Omdat het kan, want vaak zijn de kinderen het huis uit en willen ze gewoon een fair loon. Maar helaas verbiedt de CAO dat. Jammer!
Daarnaast moeten werkgevers ook outplacement voorzien wanneer een medewerker ouder dan 45 jaar ontslagen wordt. Dat drijft de potentiële kostprijs niet alleen de hoogte in, het heeft ook impact op het risico dat met hun aanwerving gepaard gaat. Want met oudere werknemers is het net als met de jongste generatie: het is niet omdat je ze aanwerft, dat ze finaal ook geschikt blijken voor de job. En dan krijg je natuurlijk de rekening gepresenteerd. En met hoge lonen komen ook hoge ontslagvergoedingen. Als dat op een ongelegen moment komt, omdat je bedrijf bijvoorbeeld door een dal gaat, vormt het zelfs een ernstig risico op faillissement.
Waarom belonen we niet het gedrag dat we willen bekomen? Willen we mensen langer aan het werk, dan moeten we dat zo aantrekkelijk mogelijk maken. En we werken ook best aan een flexibelere arbeidsmarkt. Neem nu overuren. Die zijn beperkt in aantal. Gevolg: iemand die gedurende een drietal maanden 20 uren per week extra wil werken, mag dat niet doen, want een groot deel van die overuren moet gerecupereerd worden alvorens er verder mag worden overgewerkt. Wederom jammer!
Als ondernemer zie ik veel kansen. Ik wil oudere werkzoekenden kunnen en mogen aanwerven. Ik wil dat mijn medewerkers zo flexibel mogelijk kunnen (over)werken als en wanneer ze dat zelf willen. Ik wil meerwaarde voor de maatschappij creëren: meer jobs, meer innovatie en meer export. Maar als het systeem oudere werkzoekenden a priori buitenspel zet, en als we zo onze ambities beknotten, dan komen we er niet. De wereld is veranderd, de economie kent geen grenzen meer. En andere landen steken ons langs links en rechts voorbij. Als we echt vooruit willen, dan moeten we stoppen met het tegenwerken van zij die willen werken. Jong, minder jong en alles daartussenin. Toch?
