Na 20 jaar ruzie eindelijk vergeving: "Ik ben zo gelukkig, ik zou willen dansen"

Aan de basis van de bruuske breuk tussen Marie-Jeanne en haar vriendin ligt een bagatel, een misverstand, een banale ruzie over een parkeerplaats.  Vergeving bleek onmogelijk. Marie-Jeanne: "ik slaap er niet van, ik begrijp niet dat je als mens niet kan vergeven. Ik zie haar nog altijd graag. Als ze hier voor mij zou staan, ik zou haar in mijn armen nemen en kussen."

Reporter Ward Bogaert wil helpen, en stelt voor om de vriendin nog eens te bellen. En dan gebeurt het: na 20 jaar opgebouwde spanning, misverstanden, roddel en achterklap,  belt Marie-Jeanne met haar oude boezemvriendin.

• In enkele minuten halen ze verloren jaren op: “Weet je dat ik elke dag met de foto van jou en je dochter naar 'de boom van 100 jaar' ga om te praten: vergeef het me want ik wil niemand pijn doen, ik ben in de winter van mijn leven en het zou toch schoon zijn om weer overeen te komen."
• In enkele minuten passeren levens en gemiste verhalen: “Ze vroegen aan mij waar heb je spijt van in je leven? Wel, deze ruzie.”
• In enkele minuten worden voorzichtig nieuwe banden gesmeed: “Niet meer kwaad zijn, kan je me vergeven?”
• In enkele minuten wordt beslist de draad weer op te nemen: “Als je komt ga je me niet gelukkig maken, maar doodgelukkig."
   

En zo is de eerste afspraak tussen de twee voormalige boezemvriendinnen na 20 jaar een een feit.  "Ik geloof het nog altijd niet, er is een wonder geschied,  ik ben wreed gelukkig, ik heb zin om te dansen!"

Beluister de reportage van Ward Bogaert via Radio 1 Select. (Je hoort er de meest recente fragmenten van Radio 1)

Lees ook: