De bende van Annemie
"In ons Italiaans dorp kent men het concept zelfmoord bijna niet"
ma 20 nov. - 3:09
"Er gebeurt bijna niets in Terranova, de plek waar ik woon”, vertelt Jan Hoet. “Het is geen jachtig leven. Alles duurt daar iets langer: naar de supermarkt gaan kan bijvoorbeeld een halve dag duren, omdat de kassierster haar leven wil vertellen. In het begin is die traagheid niet gemakkelijk. Maar dat neemt niet weg dat je je tijd perfect kan invullen. Zelf richt ik hier een ontmoetingsplaats voor kunstenaars op.”
Naar de supermarkt gaan kan een halve dag duren
“Zelfs als de belangrijke olijfoogst zou mislukken, zouden de mensen nog vrolijk blijven. Minder olijven betekent namelijk minder werken. En dan is er meer tijd om bijvoorbeeld op café te gaan en te kletsen. En de mensen geraken ook zonder geld aan een drankje: er is veel ruilhandel. De bevolking is hier veel minder materialistisch. Daar was ik ook naar op zoek.”
“Ik ben in België drie goede vrienden verloren door zelfmoord. De prestatiedruk van de westerse maatschappij drong door tot in onze vriendenkring. Dat wou ik ontvluchten door naar Italië te trekken. In ons dorp kent men het concept zelfmoord bijna niet.”
Oud-Italië-correspondente Hedwig Zeedijk beaamt wat Hoet zegt. ““Juist omdat de staat minder een helpende hand biedt, hebben de Italianen de kunst van het zich behelpen geleerd. Ze kunnen er gemakkelijker de schouders ophalen als ze met problemen geconfronteerd worden. Want ze zijn eraan gewend.”
Zeedijk plaatst er toch een kanttekening bij: “Ik heb me altijd prettig gevoeld in Italië, maar in Rome was ik niet tevreden over het onderwijs voor mijn kinderen. Ook de bestuurlijke chaos en de verkeersproblematiek hebben me doen besluiten om naar Nederland terug te keren. Mijn kinderen hebben hier meer toekomstperspectief.”
