"Nog 54 keer slapen en dan wissel ik etherloos in voor 3 maanden koers!"

Etherloos … Ja, het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik een woord had gevonden om te omschrijven wat het is om als wielerjournalist die voor de radio werkt, geconfronteerd te worden met de afgelasting; de annulatie; het uitstel; kortom met het niet doorgaan van koersen. Als er geen wedstrijden zijn, kan ik er niet naartoe; zal ik er niet op de motor tussenhangen; zijn er geen interviews; is er geen verslag : wat ik zo graag doe – het zeggen en vertellen, de ogen van de luisteraar zijn om zijn of haar verbeelding zo veel mogelijk kracht bij te zetten – het is “ja”, het antwoord op de vraag dat ik moet thuisblijven in een periode waarin ik ook een heel klein beetje renner ben.  Zo voel ik mij nu dus … etherloos.  De antenne is met andere woorden afgepakt van de radio-wielerjournalist! 

De microfoon heeft een lekke band; ligt aan de kant met een sleutelbeenbreuk !

‘Wielerwees’ was een goeie tweede geweest, maar dat is zo definitief hé; dan lijkt het alsof er nooit meer koers zal zijn.  En dat is dus niet waar, natuurlijk.  Het rugnummer dat Corona heeft opgespeld wordt straks nog wel verwijderd en dan mag hij of zij niet meer meerijden.  Dan is het opnieuw aan Greg en Philippe en Jasper en Yves en Wout en Mathieu en Tom en Sep en Oliver en Remco en Julian en Dylan en Sam en Alejandro en Mads en Elia en Nacer en Primoz en Chris en Tadej en Egan en Geraint en Jolien en Lotte en Sanne en Annemiek en Anna en Ellen en Annemarie en Ceylin : wees maar zeker dat ze allemaal klaar voor zullen zijn om er weer in te vliegen en iedereen te geven waarop zolang is gewacht.

Want laat ook dat duidelijk zijn: het gaat dan om ECHTE koers natuurlijk. Tegen de wind; in de regen; met die ongenadige zon; snel naar beneden suizen; verschrikkelijk afzien op een klim; door elkaar geschud worden op kasseien; naar adem happen in de ijle lucht op hoge bergtoppen; het snot uit de neus rijden in medogenloze tijdritten; tegen 70 km per uur mekaar de duvel aandoen in een hectische sprint.  En het gaat dan om ECHT winnen; geklopt worden; flikken en geflikt worden; taktische meesterwerkjes; adembenemende solo’s; geel-groen-roze-wit met bolletjes-paars-rood-blauw-regenboog-bloemen-champagne; vallen; wegglijden; remmen, optrekken na de bochten; schakelen; nog een tandje bij; vloeken; tieren; uitschelden; juichen; oeverloos geluk, ontgoocheling; … zei iemand daar ooit eens niet dat de koers het verhevigde leven is ????

Dus koers is niet virtueel hé : hoe zwaar de inspanning ook is – ik rij in de winter ook regelmatig op de rollen en ja, dat is dus lastig en koersen op rollen mat je af : dat is waar.  Maar waar zit je dan in godsnaam naar te kijken?  Is het misschien omdat ik geen playstation-gast ben dat het mij niet boeit?  Ik vind dat er weinig te beleven valt : geen wind; geen regen; geen zon; geen publiek; geen motor zelfs – allee dat is tonic zonder gin; een cuba libra zonder rum; peper-en zoutloos – ik ga het niet missen.

In een normaal leven was vorige zondag de Giro geëindigd en waren we nu misschien nog niet uitgepraat over de escapades van Evenepoel in zijn eerste grote Ronde. 

Of had Victor Campenaerts iedereen naar huis gereden tegen de klok.  En er zou ons ook wel iemand verrast hebben.  In een normaal leven had ik deze namiddag de koers verslagen op Sporza radio en dan had ik zelfs de keuze gehad : de slotrit van de Dauphiné of de openingsetappe van de Ronde van Zwitserland.  Maar neen, het is dus wachten tot 1 augustus, of beter tot dinsdag; want dan maakt de UCI de definitieve kalender van het nieuwe wielerseizoen officieel bekend.  Gaat dat allemaal kunnen plaatsvinden ?

Mijn tuin ligt er picco bello bij; de kelder en de zolder zijn opgeruimd; de klusjes zijn afgewerkt; door het vele koken heeft onze afwasmachine het zelfs begeven; ik heb gelopen; gefietst en gezwommen : dus je begrijpt het goed – ik ben er klaar voor, het mag weer beginnen en ik kijk – nu al 28 jaar lang – bij elk nieuw wielerjaar iedere keer weer verlekkerd als op een eerste schooldag uit naar dat begin. Nog 54 keer slapen en dan wissel ik etherloos in voor 3 maanden koers!  Weet je hoe? Laveloos!

Beluister de column van Carl Berteele voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig':

Lees ook: