Zomerhuis met Boeken
Stephan Vanfleteren: "Bewegen om stil te staan, zo omschrijf ik het."
ma 6 jul. - 10:06
Stephan Vanfleteren is elke dag van de lockdown gaan wandelen. Om zijn hoofd leeg te maken. Om te reflecteren en gedachten te ordenen. Deze gedachten en reflecties heeft hij gebundeld in zijn eerste boek. “Met de lockdown merkte ik dat ik gewoon langer ging wandelen. Na een paar weken besefte ik dat dit een groot ritueel was geworden.”
Filosofe Alicja Gescinska heeft het boek gelezen en kent ook de heilzame werking van een wandeling: "Dit is een zeer beproefd procedé onder schrijvers en filosofen. Wandelen helpt ons om beter na te denken. Het helpt ook om beter onze gedachten te structureren. Het wordt al van bij de oude Grieken gebruikt in de Peripatetische school: al wandelend filosoferen. Heel veel van mijn filosofen- en schrijvers-collega’s doen het. Het is iets dat u helpt beter te maken aan de schrijftafel."
Bewegen om stil te staan
“Bewegen om stil te staan.", Zo omschrijft Vanfleteren het. “Wandelen maakt niet alleen een beter schrijver, maar ook een beter mens.”
Gescinska is het daarmee eens: "Ik denk dat wandelen een heel genezend iets kan zijn. Iedereen is gebaat bij een beetje reflectie. Je hoeft daar geen schrijver of filosoof voor te zijn. Iedereen heeft nood aan stilstand om de dingen in perspectief te plaatsen."
Fragment uit het Dagboek
Alicja Gescinska mocht tijdens de uitzending een stukje voorlezen uit het dagboek en koos voor maandag 11 mei:
De zon is ook nog te fel. Mijn hele loopbaan al heb ik een moeilijke verhouding met zonlicht. In de ochtend of avond is ze me goed gezind, maar hoog in de hemel kan ik er weinig mee. Niet voor portretten, noch voor landschappen. Ik heb al vaak met bewondering gekeken hoe collega’s de zon in hun greep houden, maar mij lukt het vooralsnog niet.
Ze koos voor dit stuk omdat het 'toegang geeft tot de gedachten van de fotograaf': "Hij geeft toe: dit vind ik moeilijk aan fotografie. Dit is mijn zwakte, met bewondering naar collega’s die dat wel kunnen. Het is door die kwetsbaarheid bloot te geven dat je ervaart dat zelfs een ervaren fotograaf ook af en toe knoeit. En dat is mooi.
“Mensen zien mijn nederlagen niet.”, vertelt Vanfleteren: “Ook een schrijver publiceert zijn slechte passages niet.”
