Touché
"Verslaving is een ziekte zoals anorexia of boulimia. Je kan ervan genezen, maar je moet er levenslang voor werken."
zo 17 okt. - 1:30
Nadat acteur Jeroen Perceval het scenario schreef voor ‘D’Ardennen’, twee hiphopplaten maakte en internationaal veel lof oogstte met de korte coming-of-agefilm ‘August’, zocht hij zijn plaats achter de camera. Zijn langspeeldebuut ‘Dealer’ gaat vanavond in Europese première op de 48ste editie van Film Fest Gent. In ‘Dealer’ worden twee compleet verschillende werelden blootgelegd: enerzijds de film- en theaterwereld en anderzijds het Antwerpse straat- en drugsmilieu. Het resultaat is dan ook een verrassende cocktail die bekende acteurs Veerle Baetens, Ben Segers en Bart Hollanders in een geheel nieuw daglicht brengen.
‘Dealer’ ging enkele weken geleden al in wereldpremière in het Amerikaanse Austin, Texas, waar Perceval niet onopgemerkt bleef. “De reacties waren alvast erg positief en enthousiast”, vertelt Perceval. “Zo goed dat twee agencies een overeenkomst hebben voorgelegd om samen met hen in zee te gaan. Zij zullen me nu helpen door opportuniteiten te zoeken, meetings te organiseren met producenten en scripten op te sturen. Het is nog maar een begin en we zullen wel zien wat ervan komt, maar het is alvast spannend.”
Dealer
‘Dealer’ gaat over de veertienjarige drugsrunner Johnny, gespeeld door Sverre Rous, die in een tehuis voor jongeren met een moeilijke thuissituatie verblijft. Wanneer hij de succesvolle filmacteur Antony (Ben Segers) als vaste klant over de vloer krijgt, ontstaat er een hechte band tussen de twee. Ze besluiten om hun leven een andere wending te geven. “De film is niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar dat betekent niet dat het niet realistisch is. In Antwerpen gebeurt het dagelijks dat jongeren drugs rondbrengen”, vertelt Perceval. “Sommige jongeren komen in het drugsmilieu terecht doordat ze opgroeien in een kwetsbare thuissituatie, anderen worden door familieleden erin mee gesleurd. Sommige jongens houden 50 euro per week over aan hun klusjes, daar kunnen ze op een maand tijd wel wat dure dingen van kopen die ze anders niet kunnen betalen. Dat motiveert hen.”
“Ik vind het erg dat sommige kinderen nog steeds in zo’n situatie terechtkomen. Vroeger waren er meer straathoekwerkers die in contact staan met de jongeren en constructieve dingen met hen gaan doen, zoals sporten. Maar door besparingen zie je tegenwoordig steeds minder straathoekwerkers en steeds meer blauwe uniformen. Als ik dan denk aan wat het beste werkt om die jongens van de straat te houden, dan denk ik eerder aan iemand die geen blauw uniform draagt”, verklaart Perceval.
Verslaving
‘Dealer’ is een verhaal dat vele raakvlakken heeft met Percevals eigen turbulente leven. Hij heeft zelf tien jaar lang gekampt met een drugs- en alcoholverslaving. “Het is fout gelopen op het moment dat ik drugs en alcohol heb leren kennen. Ik was toen twaalf jaar oud. Op mijn veertiende is het voor de eerste keer uit de hand gelopen. Je hebt mensen die iets drinken en na drie consumpties kunnen stoppen. Ik ben iemand die iets aanraakt en zich daar volledig in verliest. Ik kon niet meer stoppen”, aldus Perceval.
“Ik was meteen geboeid door alcohol en drugs. Op een dag zag ik enkele oudere vrienden drugs gebruiken en ik wou het meteen zelf proberen. Daarnaast was ik ook geboeid door die grens van wat kon en niet kon. Dat vond ik heel spannend. Op mijn veertiende ben ik dan voor het eerst in een afkickcentrum beland, nadat een leraar had gezien dat ik aan het veranderen was en er slecht uitzag. Op mijn zestiende werd ik voor de tweede keer opgenomen. Daarna was ik even clean maar op mijn achttiende begon ik opnieuw omdat de jeugdrechter me toen niets meer kon maken.”
Acteren heeft ervoor gezorgd dat ik een soort doel had
“Ik had geen diploma van het middelbaar en leefde met rauwe figuren rondom mij. Op mijn negentiende besefte ik dat ik toch iets wou maken van mijn leven en niet in de gevangenis wou belanden of wou sterven, dus besloot ik om deel te nemen aan de toelatingsproeven voor de toneelschool. Die heb ik ook gehaald en na een resem afspraken mocht ik beginnen aan mijn studie als vrije leerling. Op dat moment ben ik overgestapt van drugs naar alcohol. Ik ben een paar keer bijna van school gestuurd omdat ik me niet kon inhouden in de weekends, maar uiteindelijk ben ik toch afgestudeerd. Achteraf bekeken is de toneelschool een heel goede plek voor me geweest. Ik heb er mensen ontmoet die me nieuwe wegen hebben getoond en ik heb ook veel te danken aan mijn toenmalige leerkrachten. Zij hebben me het plezier van spelen geleerd. Acteren heeft ervoor gezorgd dat ik een soort doel had”, aldus Perceval.
Ik kon mijn eigen denken niet meer vertrouwen. Zelfs mijn beste gedachten brachten mij altijd in de problemen
“Na mijn studie kreeg ik een eerste opdracht in Amsterdam. Toen ben ik opnieuw zwaar hervallen. Op een bepaald moment hebben mijn ouders dan besloten om me te laten vallen. Geloof het of niet, maar dat is het beste wat me overkomen is. Ik was een hopeloos geval. Je helpt een verslaafde niet door hem geld te geven of onderdak te bieden, want dat zorgde er alleen maar voor dat ik nog meer gebruikte. Op een bepaald moment was het genoeg voor mijn ouders en sloten ze de deur. Dat is uiteindelijk mijn redding geweest. Ik ben toen zo hard hervallen, dat ik mijn ziekte zelf niet meer kon ontkennen. Ik had geen huis en geld meer en liep als een marginale junkie doelloos over straat. Tenslotte werd ik psychotisch van de afkicks die ik had en werd ik gecolloqueerd. Dat heeft me uiteindelijk bij mijn zinnen gebracht. Ik wist dat er iets moest veranderen. Ik wou leven en wou iets van mijn leven maken. Ik kon mijn eigen denken niet meer vertrouwen. Zelfs mijn beste gedachten brachten mij altijd in de problemen. Ik saboteerde mezelf door altijd terug naar middelen te grijpen. Dus besloot ik om hulp te zoeken”, vertelt Perceval.
Perceval zocht hulp en besloot om deel te nemen aan een 12-stappen-plan voor drugsverslaafden. “Zij hebben mijn leven gered. Het programma is wereldwijd actief en een van de meest succesvolle programma’s ter wereld. Als ik in het buitenland zit en nood heb aan een babbel, kan ik altijd de lokale instantie opzoeken en langsgaan. Het is een ‘life saver’.”
Verslaving is een ziekte zoals anorexia of boulimia. Je kan ervan genezen, maar je moet er levenslang voor werken.
Vandaag is Perceval al achttien jaar clean, iets waar hij erg trots op is. “Momenteel gaat het enorm goed met mij. Ik ben al achttien jaar in herstel en ben daar enorm dankbaar voor. Ik heb een heel goed leven en maak dingen mee waar ik nooit van had durven dromen. Ik ben het levende bewijs dat het goed kan komen, als je je probleem zelf inziet. Je moet wel abstinent zijn van alle middelen, want anders werkt het niet. Verslaving is een ziekte zoals anorexia of boulimia. Je kan ervan genezen, maar je moet er levenslang voor werken.”
“Als de verleiding groot is, probeer ik zo snel mogelijk weg te gaan. Dat gaat nu veel beter dan in het begin van mijn herstel. Als ik me erg kwetsbaar voel en het gevoel heb dat het me niets meer kan schelen, blijf ik binnen, want dat zijn de gevaarlijkste momenten om te hervallen”, aldus Perceval.
Toekomst
Vandaag woont Perceval samen met zijn vriendin, plusdochter en dochter. “Ik kan heel goed lachen met mijn vriendin. Zij is een erg lichtvoetige ziel. Ze is erg positief en haar glas is altijd halfvol. Ik kan soms verdoken zitten in donkere gedachten en dan weet zij altijd weer evenwicht te brengen”, vertelt Perceval.
“Ik heb nog nooit zoveel liefde gevoeld als voor mijn eigen kinderen. Ik wil een liefdevolle vader zijn die zijn dochters laat zijn wie ze willen zijn, maar die hen tegelijk wapent voor een wereld die soms erg hard kan zijn. Ik wil dat ze een sterke basis hebben om later goede keuzes te kunnen maken. Mijn plusdochter is misschien niet mijn eigen kind, maar ik zie haar enorm graag. Ik ken haar ondertussen al zes jaar en het is een heel mooi persoon aan het worden. Zij is nu op de leeftijd gekomen waar het bij mij is fout gelopen, dus ik heb haar wel gewaarschuwd voor de gevaren en haar uitgelegd hoe belangrijk het is om ‘nee’ te kunnen zeggen. Dat neemt ze wel serieus, al denk ik dat de échte puberjaren nog moeten komen. We zullen wel zien hoe dat gaat”, lacht Perceval.
Tenslotte geeft Perceval volgende boodschap mee: “Wees lief voor elkaar. En als je je wat slecht voelt, ga dan iemand anders helpen. Er is niets zo elegant als geven.”
‘Dealer’ gaat vanavond in première op Film Fest Gent. Vanaf 10 november speelt ‘Dealer’ in de bioscoop.
