"We zouden Piet Huysentruyt nog eens vanonder het stof kunnen halen. “En zeg e keer, wat hebben we gheleerd?""

We zouden Piet Huysentruyt nog eens vanonder het stof kunnen halen. “ En zeg e keer, wat hebben we gheleerd? “ waarna Piet amicaal een arm over de schouder van zijn gast zwiert om de culinair onwetende mens  zweetparelend van de stress en stamelend van geheugenverlies aan te sporen het lijstje van 3 nooit te vergeten tips op te sommen.

Zouden we na deze tussen haakjes,  eerste , coronacrisis ook  DRIE dingen geleerd hebben? Of meer dan 3 dingen? Of niks?

Optimisten knikken heel hard van ja: alles gaat veranderen.
We worden in een andere wereld wakker.

Pessimisten knikken mistroostig van neen. Alles zal weer als vanouds worden.
Of zijn dat realisten?

Wat hebben we uit deze coronacrisis geleerd?

Dat we niet terug naar dat jachtige leven willen, hoor ik een burn-out coach preken. Maar hoe valt dat te rijmen met een economie die op z’n gat ligt en die een paar versnellingen hoger zal moeten schakelen om ons hieruit te sleuren? En hoe ga je uitleggen aan mijn coiffeur dat we het beter allemaal wat rustiger aan kunnen doen, mijn coiffeur  die ondertussen wel een gat van 3 maanden huur maar niks verdienen moet dichten en overuren zal moeten draaien om er bovenop te geraken?

We hebben ook geleerd dat we meer thuis kunnen werken en dat milieu en fileleed daar wel bij gaan varen. Ondertussen hebben we er alweer enkele monsterfiles op zitten. Want als je de baan op moet, dan liefst met de auto. Mijn auto mijn vrijheid, maar ook vooral mijn veiligheid want waar zit je safer dan alleen in je auto? Wie wil er nu nog op een overvolle spitsuurtrein gaan zitten als die veilige auto lonkt?

We hebben naar het schijnt ook geleerd dat deze hele crisis ons creatiever heeft gemaakt. En kansen creëert. En een uitdaging is. Het zal er dan wel een zijn waarvoor je niet bij de bank om financiële ondersteuning moet gaan vragen. Ik heb het aan den lijve ondervonden voor de aankoop van een auto die ik broodnodig heb om mijn kansen te grijpen maar waarover plots moeilijk werd gedaan. Bedenkingen van de bank waar ik al jaren als een trouwe hond binnen trippel. En het ging niet over de aankoop van een Porsche Cayenne voor alle duidelijkheid. Wel over een auto waar Ben Weyts niet wil in gezien worden.

We hebben ook geleerd dat er, zoals Gilles De Coster in zijn column zegt 11 miljoen virologen zijn. We weten het allemaal beter dan Mark en Erika. Dat zij de beestjes persoonlijk kennen weerhoudt er ons niet van hun adviezen probleemloos in twijfel te trekken. Politici voorop. In het begin van de crisis nog meegaand maar hoe meer het volk begint te morren hoe meer de verkiezingsmodus wordt aangemeten. Want als ze er al niet over een paar maand aankomen dan toch zeker over een goeie 2 jaar. Verkiezingen zijn nooit ver weg in dit land.

Ik voel de arm van Piet rond mijn schouder: en wadd’edde gij gheleerd Leentje?

Wel Piet, ik heb geleerd dat het niet erg is dat ik niet graag in een vlieger zit. Niet omdat ik vliegangst heb, neen, ik heb gedoe-angst. Vliegen is voor mij gedoe. Gedoe in de luchthaven, gedoe in de vlieger en gedoe om uit die luchthaven te geraken.

Als ik dat vroeger vertelde werd er rond mij al wel eens met de ogen gerold: waar is je zin voor avontuur Demaré. Wel, hoe langer hoe dichter bij huis. En nu heb ik een excuus: geen overvolle luchthavens en vliegers meer voor mij. Geef mij maar gezellig alles in de auto stampen en traag naar het zuiden rijden. Of naar het Noorden met deze temperaturen.

"Ik heb dus geleerd Piet dat het ok is om niet meer naar het andere eind van de wereld te willen reizen.” Wat een opluchting.

Maar diegene die echt iets geleerd hebben zijn de kinderen denk ik. “Die hebben geleerd, Piet, dat ze eigenlijk heel graag naar school gaan”. Waar Jantje of Mieke vroeger al wel eens pruilden dat school stom is en dat ze veel liever niet meer zouden gaan,  roepen ze nu heel berouwvol dat ze dat nooit meer zullen zeggen en héél graag naar school gaan. De juf is de liefste van de hele wereld.

Ik stel voor om hier ‘s een klein hongersnoodje te organiseren. Het zou wel eens de manier kunnen zijn om kinderen opnieuw groenten te laten eten. Ik hoor het al: spruitjes zijn het lekkerst van de hele wereld.

Beluister de column van Leen Demaré voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig':

Lees haar column aan het begin van de lockdown:

Lees ook: